کد مطلب:8074 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

با اين كه لقمه شبهه ناك و حرام آثار وضعي بر انسان داشته و مانع استجابت دعا ميشود، پس چرا آسيه كه در خانه فرعون از لقمه حرام استفاده ميكرد، بهشتي شد؟

اوّلاً براي ما ثابت نيست كه آسيه از لقمة حرام استفاده ميكرد. چه بسا با ايشان از مال خود كه به پاكي آن يقين داشته، ارتزاق نموده است.

ثانياً بر فرض ثبوت اين موضوع آسيه كه مجبور بود در خانه فرعون زندگي كند، به حكم اضطرار معذور بود، يعني در اين صورت لقمه حرام براي او حرام نبود. او كه به موسي ايمان آورده بود، پيوسته ايمانش را مخفي نگه ميداشت. از اين رو ناگزير بود تقيه كند، هر چند نتواست آن را براي هميشه كتمان نمايد و سر انجام با شكنجه به قتل رسيد.

ثالثاً آسيه در آخرين لحظههاي عمر خود در قالب دعا از فرعون و عملش تبري ميجويد و ميگويد: ربِّ ابن لي عندك بيتاً في الجنة و نجّني من فرعون و عمله و نجني من القوم الظالمين ؛ خدايا، پيش خود دربهشت براي من خانهاي بساز و مرا از فرعون و كردارش نجات بده و مرا از دست مردم ستمگر برهان.

از ين سخن بر ميآيد كه آسيه در محيط فرعوني، ايمان خود را حفظ كرده و تسليم زرق و برق دستگاه فرعوني نشده بود توجه به خدا و نفرت از گناه كه يكي از مراتب نهي از منكر است، موجب نجات ايشان گرديد و او را در زمرة زنان با فضيلت قرارداد. زني كه دست و پاي او با ميخهاي آهني ميخكوب ميشود و در زير آفتاب سوزان در حالي كه سنگ بزرگي بر سنيهاش نهاده شده، قرار ميگيرد و با اين وضع رقت بار به شهادت ميرسد، آيا استحقاق رفتن به بهشت را ندارد؟ قطعاً شهادت در راه خدا از تأثير گذاري عوامل منفي جلوگيري ميكند. قرآن مجيد ميفرمايد: كساني كه در راه خدا هجرت كرده و از سر زمين خود بيرون رانده شده و در راه من (خدا) مورد اذيت و آزار قرار گرفتند و با دشمنان خدا جهاد نموده و به شهادت رسيدند، گناهان آنان را پوشانيده و به بهشتهايي كه پايين آنها نهرها جاري است، وارد ميكنيم. اين پاداش از جانب خدا است و نزد خداوند پاداش نيكويي است.